wtorek, 10 czerwca 2014

TOP 10: NAJLEPSZE AZJATYCKIE FILMY ZEMSTY



Zemsta - to jeden z najpopularniejszych motywów filmowych w kinie światowym, który w sposób szczególny upodobali sobie Azjaci. To właśnie na kontynencie azjatyckim powstaje najwięcej filmów zemsty, prezentujących też zazwyczaj wysoki poziom. Z pewnością to zamiłowanie do opowiadania historii o mścicielach ma zapewne związek z kulturą tego rejonu świata: w kulturze, której nie istnieje pojęcie Bożej sprawiedliwości i grzechu zemsta pełni formę zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy, jest elementem, który w odpłacie za popełnione zło znajduje formę przywrócenia zaburzonej harmonii świata dokonanym złem. Ale poza tym kontekstem kulturowym istotny jest też wymiar bardziej przyziemny motywu zemsty. Ów motyw jest po prostu doskonałym pretekstem do przedstawienia emocjonującej historii, daje możliwość łączenia kilku różnych konwencji gatunkowych (np. dramatu i horroru), jak też jest po prostu tzw. bezpiecznym tematem. Azjatyccy widzowie kulturowo predysponowani do oglądania tego rodzaju filmów, chętnie mierzą się z kolejnymi opowieściami o zemście w myśl zasady, że każdy lubi, to co dobrze zna. Ale być może właśnie z tego powodu twórcy o artystycznych ambicjach starają się wykraczać poza schematy revenge movies, sięgają po zemstę jako pretekst dla stawiania ważkich pytań, traktując kino zemsty jedynie jako punkt wyjścia dla rozważań wykraczających poza konwencję i czystą rozrywkę.

To właśnie im poświęciłem moją prywatną i subiektywną listę 10 najlepszych filmów zemsty. Przy wyborze tej "dziesiątki" kierowałem się przede wszystkim kryterium innowacyjności w stosunku do standardowej formuły tego rodzaju filmów ( krzywda a następnie zemsta). Brałem zatem pod uwagę sposób zaprezentowania postaci mściciela i krzywdziciela (tego, kto krzywdę wyrządził) oraz sposób przedstawienia jej przebiegu. Zwracałem również wielką uwagą na głębszy sens, skrywający się za wątkiem zemsty. Zdaję sobie sprawę, że poniższe zestawienie może niektóre osoby rozczarować, bo potrafiłbym wymienić co najmniej jeszcze kilka konkurencyjnych dziesiątek revenge movies, ale tego rodzaju zestawienia zawsze są obarczone wybiórczością. Jeśli zatem miałem wybierać, wybrałem filmy, które reprezentują możliwie najszerszy i najbardziej zróżnicowany przekrój azjatyckich obrazów zemsty.

Z nieobecnych na liście filmów żałuję: japońskich: "Strange Circus" i "Vengeance is Mine, " koreańskich: "Mr Vengeance", "Lady Vengeance", "Bloody Aria", "Bedevilled", "White Night", "The Five", "Montage" a z hongkońskich filmów Category 3: "Run and Kill", "Love to Kill" oraz oczywiście "Syndrome Ebola". To tylko niektóre tytuły, który na gorąco przychodzą mi do głowy.

No, ale na coś musiałem się zdecydować i oto jest TOP 10 Najlepszych azjatyckich filmów zemsty.       

UWAGA: Jeśli nie widzieliście, któregoś z poniższych filmów, lepiej odpuście sobie czytanie komentarza. Zdradzam w nim wiele istotnych elementów fabuły.


10. 


THE MACHINE GIRL
(reż. Noboru Iguchi, Japonia, 2007)

Kto się mści?: Ami Hyūga, uczennica szkoły średniej.
Na kim się mści?: Na klanie yakuzy Shimura (a dokładniej na bossie gangu, Ryūgim Kimurze oraz na jego synu, Sho Kimurze).
Za co się mści?: Za zamordowanie młodszego brata Ami, Yu, który wraz z przyjacielem Takashim Sugiharą stał się ofiarą szkolnej przemocy i zginął wyrzucony z wysokiego budynku. Za tortury i pozbawienie ręki Ami, gdy dziewczyna bezskutecznie próbowała się zemścić na Sho.
Narzędzie zemsty. Proteza na rękę w postaci wielokalibrowego i wielolufowego karabinu maszynowego.
Jak się mści?: Ami w efektowny sposób pozbawia życia członków klanu yakuzy, dziurawiąc ich na sito, czyniąc dziury w ich brzuchu, przepoławiając przeciwników i doprowadzając do eksplozji i ich głów. W unicestwianiu oprawców pomaga jej matka Takashiego Miki, która wykorzystuje m.in. piłę łańcuchową.
Gra z konwencją: Film rozpoczyna się od sceny rzezi szkolnego gangu Sho, a następnie  następuje retrospekcja wyjawiająca okoliczności, w których Ami straciła brata oraz rękę i jak z posłusznej, nieśmiałej uczennicy stała się mścicielką. Elementem gry z konwencją jest campowy, świadomie kiczowaty i intertekstualny sposób przedstawienia zemsty pełen karykaturalnej, absurdalnie wyolbrzymionej przemocy, pełen szyderczych, groteskowych nawiązań do japońskiej, jak i zachodniej popkultury (yakuza, ninja, gejsze, nawiązanie do „Hellraisera”, „Teksańskiej  masakry piłą łańcuchową” itp)
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako pretekst. Jawnie parodystyczny, groteskowy i absurdalny sposób, w którym przedstawiono wątek zemsty, czyni z niej element intertekstualnej strategii. Motyw zemsty jest po prostu odwołaniem do tego jednego z najbardziej kanonicznych motywów filmowych – motyw zemsty istnieje w tym filmie jako metafilmowy znak. Poza tym wątek odwetu jest tylko pretekstem do zaprezentowania scen akcji pełnych krwawych efektów gore.   


9.


LADY SNOWBLOOD
(reż. Toshiya Fujita, Japonia, 1973)

Kto się mści?: Yuki Kashima, mistrzyni władania krótki mieczem.
Na kim się mści?: Na Tsukamoto Gishirō  i jego bandzie, do której należeli: Kitahama Okono Takemura Banzō oraz Shokei Tokuichi.
Za co się mści?: Za brutalny, wielokrotny gwałt na Sayi, matce Yuki a także za bestialskie morderstwo popełnione na mężu Sayi, jej synu (starszym bracie Yuki).
Narzędzie zemsty: Determinacja i nieustępliwość
Jak się mści?:  Szybko, sprawnie i skutecznie. Używając miecza i swej mistrzowskiej techniki władania nim.
Gra z konwencją:  Achronologiczny sposób przedstawienia wątku zemsty; zemsta „na raty” ( wpierw Saya mści się na jednym z bandytów, a gdy zostaje skazana na dożywocie, jest ona kontynuowana przez jej córkę, Yuki). Stylizacja  głównej bohaterki na  milczących i zimnokrwistych mścicieli granych przez Clinta Eastwooda w spaghethi westernach Sergio Leone. Ograniczenie charakteru Yuki w całości do determinacji I nieustępliwości dążenie do pomszczenia bliskich. Stosowanie technik autotematycznych i metafilmowych w sposobie przedstawiania wątku zemsty.
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako element dekonstrukcyjny. Przede wszystkim oglądamy odbrązowiony obraz zemsty: okazuje się, że jeden z bandytów jest wrakiem człowieka i chociaż błaga, by oszczędzić mu życie, śmierć jest dla niego łaską a nie karą. Druga z osób z bandy popełnia samobójstwo, odbierając Yuki szansę na pomstę, a w starciu z hersztem bandy, Yuki zostaje ciężko ranna, by w finale paść ofiarą zemsty córki jednego z bandytów. Jednak to nie niezbyt odkrywcza konstatacja, że zemsta jest bezsensowna, ale nowofalowy, autotematyczny i dekonstrukcyjny charakter filmu  sprawia, że „Lady Snowblood” jest nie tyle jest filmem zemsty co filmem o filmie zemsty.


8. 


TO SIR, WITH LOVE
(reż.Im Dae-woong, Korea Płd, 2006)

Kto się mści?: Jung-won (ukrywająca się pod imieniem Mi-ja)
Na kim się mści?: Pani Park, wychowawczyni ze szkoły oraz koleżanki i koledzy Jung-won z klasy
Za co się mści?: Za okrutne traktowanie przez panią Park, która wyśmiewała się z Jung-won, obrażała, poniżała, biła i prawdopodobnie molestowała dziewczynkę, przy aplauzie śmiejących się z niej i znęcających się koleżanek i kolegów z klasy. Mści się także za przyczynienie się do śmierci matki Jung-won i za zniszczenie jej życia (Jung-won, w przeciwieństwie do swoich rówieśników z klasy, nie miała szans osiągnąć sukcesu i ułożyć sobie życia)
Narzędzie zemsty: Pamięć
Jak się mści?:  Jung-won, przez lata opiekuje się sparaliżowaną od pasa w dół nauczycielką, stając się z czasem dla pani Park jej jedyną i najbliższą osobą. Wykorzystuje co roczny przyjazd byłych uczniów nauczycielki, dziś prowadzących szczęśliwe, pomyślne życie do otrucia i ich zadźgania ich nożem na oczach pani Park. Dopełnieniem zemsty jest samobójstwo Jung-won, która topi się w morzu, pozostawiając panią Park zupełnie samą – bezradną i schorowaną, co zmusza ją do podążenia śladem Jung-won.
Gra z konwencją?: Przez 90 % fabuły zamiast rzeczywistego wątku zemsty, podsuwają widzom „fałszywą” zemstę (syn pani Park urodził się ze zniekształconą twarzą i wydaje się, że to on mści się na byłych uczniach, którzy niegdyś go prześladowali) a nawet „fałszywą” konwencję. Przez większość ekranowego czasu oglądamy bowiem typowy slasher, w którym zamaskowany sprawca porywa i poddaje sadystycznym torturom byłych uczniów przybyłych z wizytą do pani Park. Dopiero w finale okazuje się, kim jest w rzeczywistości Jung-won i że na skutek traumy wyniesionej z dzieciństwa cierpi na zaburzenia osobowości.
Głębszy sens zemsty: Zemsta tragiczna. Finał zemsty jest wyjątkowo smutny: aby ostatecznie ukarać panią Park, ponownie na jej oczach, bohaterka topi się w morzu.  Samobójstwo Jung-won jest ostatecznym ciosem dla pani Park, ponieważ dziewczyna odbiera jej sens życia. Nauczycielka nie ma już po co ani dla kogo żyć.  Jedyne co może zrobić to podążyć za Jung-won. Tragizm zemsty w tym przypadku polega na tym, że ani mścicielowi ani krzywdzicielowi nie przynosi wyzwolenia od cierpienia. Pozostaje tylko śmierć ze świadomością nieodwracalności popełnionych czynów i losu, którego przeznaczenia nie da się już odwrócić.


7. 


REVENGE: LOVE STORY
(reż. Ching Po-wong, Hongkong, 2010)

Kto się mści?: Chan Kit, uliczny sprzedawca
Na kim się mści?:  Ge Du, komendant posterunku policji oraz czworo jego kolegów policjantów
Za co się mści?: W przeszłości Ge Du oraz współpracujący z nim koledzy z posterunku wielokrotnie zgwałcili ukochana Chana, Ching Wing, jego samego brutalnie  pobili, a następnie wrobili w rzekomą napaść na stróża prawa, za którą Chan trafił do więzienia.
Narzędzie zemsty: Brak przebaczenia
Jak się mści?: Chan Kit, główny bohater filmu mści się na policjantach, mordując ich ciężarne żony i zabijając dwóch z nich. Zostaje wprawdzie pojmany, poddanym brutalnemu przesłuchaniu, udaje mu się jednak zbiec, by dokończyć zemsty, zabijając dwóch kolejnych policjantów. Ge Du udaje mu się zastrzelić dopiero po latach, gdy ten „nawraca” się: zostaje buddystą, prowadzącym szkołę dla trudnej młodzieży.  
Gra z konwencją: Wątek zemsty rozpoczyna się od końca, czyli od odwetu na policjantach, nie poznajemy jego zwieńczenia, gdyż Chan Kit zostaje pojmany a akcja cofa się w czasie. Z obszernej retrospekcji dowiadujemy się, w jakich okolicznościach Chan i Ching zakochali się w sobie i co spowodowało, że nieśmiały uliczny sprzedawca stał się bezwzględnym mścicielem. Dokończenie wątku następuje w epilogu.
Głębszy sens zemsty:  Zemsta jako brak przebaczenia. Epilog, a w końcu cały film skłania do refleksji, być może nieco banalnej, że zemsta wcale nie jest słodka. Jedynie co zyskuje mściciel, to że nakręca spiralę zła, która może na dobrą sprawę nigdy nie mieć końca. Poza tym zemsta – brzmi końcowe przesłanie – nigdy w pełni nie stanie się zadośćuczynieniem za wyrządzoną krzywdą. Bo tak naprawdę nie można wymazać popełnionego zła. Można jednak sprawić choć tyle, by zło nie rozprzestrzeniało się dalej i nie zbierało krwawego żniwa wśród kolejnych osób. Można to uczynić tylko wybaczając.


6. 


AZOOMA
(reż. Lee Ji-seung, Korea Płd, 2012)

Kto się mści?: Yoon Young Nam, rozwódka i samotną matką
Na kim się mści?: Bezimienny, nieuchwytny gwałciciel.
Za co się mści?: Za porwanie i gwałt na dziesięcioletniej córce Young-nam i za traumę z tym związaną. Mści się również na swym byłym mężu i ojcu jej dziecka, znanym i szanowanym dentyście, dr Lee, który bardziej dba o swój wizerunek niż o dobro swej córki i wymierzenie sprawiedliwości. 
Narzędzie zemsty: Matczyna miłość
Jak się mści?: Bohaterka odnajduje sprawcę, podstępem zwabia go do gabinetu dentystycznego jej byłego męża. Podaje gwałcicielowi środek paraliżujący, a następnie spiłowuje mu zęby i wyrywa je, powodując krwawienie i ostatecznie śmierć przestępcy. Pozostawia na miejscu włosy, należące do męża i tym samym wrabia go w zabójstwo gwałciciela. 
Gra z konwencją: Historia zemsty opowiedziana jest w sposób  nowofalowy: achronologicznie, mieszając wydarzenia przeszłe, z teraźniejszymi, ze świadomym wracaniem do niektórych scen, ale ukazywaniem ich z innej perspektywy.
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako wyraz nieskuteczności prawa.  Jeśli obywatel nie może liczyć na wsparcie państwa w schwytanie, osądzenie i osadzenie przestępcy i sprawiedliwości musi szukać na własną rękę to świadczy to o dużej niedoskonałości systemu. Zemsta w tym filmie jest wynikiem nieudolności demokratycznego państwa, którego prawo jest nieskuteczne i powolne w swym działaniu, instytucje służące do ścigania przestępców uwikłane w biurokratyczne procedury, sparaliżowane przez wolności i prawa obywateli w rezultacie sprawcy niektórych przestępstw są chronieni bardziej niż ich ofiary.


5.


I SAW THE DEVIL
(reż. Kim Ji-woon, Korea Płd, 2010) 

Kto się mści?: Soo-hyun, Agent koreańskich służb specjalnych, Soo-hyun
Na kim się mści?: Kyung-chul, seryjny morderca
Za co się mści?:  Za brutalne morderstwo na Joo-yun (poćwiartowanie ciała), ciężarnej narzeczonej Soo-hyuna
Narzędzie zemsty: Ból i strach
Jak się mści?: Dzięki GPS-owi umieszczonemu w ciele Kyung-chula  Soo-hyun podąża niczym cień za mordercą, znienacka atakując go, a ponieważ agent jest doskonale wyszkolony w różnego rodzaju sztukach walki, z czasem zamienia ciało mordercy w krwawą miazgę. Śmiertelny cios prowokuje nieświadoma rodzina Kyung-chula, naciskając klamkę zamkniętych drzwi, która uruchamia gilotynę, ścinającą głowę zabójcy.
Gra z konwencją: Ascetyzmem w zaprezentowaniu na ekranie wątku zemsty, brak wszelkiej zbędnej symboliki, metaforyki, ambiwalencji, psychologicznych niuansów i postmodernistycznej gry z konwencją revenge movie. Brak rozbudowanych wątków pobocznych, eksponowania kontekstu społecznego, dywagacji natury filozoficznej. Następuje również odwrócenie albo co najmniej zrównanie ról mściciela i krzywdziciela. Soo-hyun jest tak brutalny, że niewiele ustępuje pod tym względem Kyung-chulowi; zemsta bardziej przypomina rozłożoną na raty egzekucje niż formę zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę.
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako cierpienie. Dla Kuyng-chula zemsta wiąże się z cierpieniem: oznacza ból fizyczny, ale także strach (uczucie nieustannego zagrożenia).  Zemsta jest też cierpieniem dla rodziny zabójcy, ponieważ to oni bezpośrednio odczuwają jej najdotkliwszy skutek w postaci nieświadomego uśmiercenia własnego syna. Śmierć jest wybawieniem, męką staje się natomiast życie ze świadomością straty, której nie da się niczym zastąpić. Zemsta jest cierpieniem także dla głównego bohatera: Soo-hyun pomścił Joo-yun, rachunki zostały wyrównane, ale zarazem zdał sobie sprawę, że w jego życiu pozostała pustka, której nie ma już czym wypełnić. Nie ma w niej już miłości do narzeczonej, ale i nie ma już w nim zemsty – została tylko rozpaczliwa pustka.

4. 

SERPENT`S PATH
(reż. Kiyoshi Kurosawa,Japonia, 1998)

Kto się mści?: Nijima, nauczyciel matematyki
Na kim się mści?: Miyashita, były członek tego gangu handlarzy dziecięcą pornografią oraz jego członkowie
Za co się mści?: Za bestialski mord i gwałt na kilkuletniej córce Nijimy, ale też za przyzwolenie na zło.
Narzędzie zemsty: Manipulacja
Jak się mści?: Udając przyjaciela oraz wspólnika manipuluje Miyashitą tak, że ten uśmierca większość członków gangu niejako „w imieniu” Nijimy. Manipuluje także gangsterami, dzięki czemu wydają oni nieświadomi podstępu kolejnych członków gangu. Na Miyashicie mści się, zdradzając go i oszukując oraz pozostawiając go ze świadomością, iż przyzwalając na zło, poniekąd zabił własną córkę (o co chodzi? - czytaj poniżej)
Gra z konwencją?: Po pierwsze zemsta głównego bohatera nauczyciela matematyki, Nijimy nie ma charakteru bezpośredniego: ci, którzy zasłużyli na śmierć giną w większości z rąk innego bohatera niż Nijima. Po drugie ten, kto jest ostatecznym celem odwetu aż do jej finałowego zwieńczenia, nie ma o tym pojęcia, zajęty realizacją własnej zemsty (córka Miyashity została zamordowana i brutalnie zgwałcona przez byłych kolegów z gangu).  I po trzecie: odwróceniu ulegają role mściciela i krzywdziciela: ten, który się mści jest bowiem również sprawcą zapoczątkowującej zemstę zbrodni.
Głębszy sens zemsty:  Zemsta jako brak moralnej odpowiedzialności. Gdyby Miyashita nie przystał do gangu, gdyby nie przyzwalał na zło, gdyby potrafił wziąć moralną odpowiedzialność za własne czyny i ich skutki, nie doszłoby to tragedii. „Z nich wszystkich ty jesteś najgorszy” - Nijima mówi z odrazą do Miyashity.

3. 



AUDITION
(reż. Takashi Miike, Japonia, 1999)

Kto się mści?: Asami Yamazaki
Na kim się mści?:  Mężczyźni, a wśród nich Shigeharu Aoyama
Za co się mści?: Za krzywdy dzieciństwa, których doznała od mężczyzn. W dzieciństwie Asami nie zaznała miłości, była bita i poniżana, zrzucono ją ze schodów, była też molestowana i gaszono na niej papierosy. Urazy fizyczne spowodowały, że mimo talentu, jej kariera baletnicy została brutalnie przerwana. 
Narzędzie zemsty: Kobiecość
Jak się mści?: Asami zwodzi swym niewinnym wyglądem i uległym zachowaniem mężczyzn, a następnie ich torturuje (m.in. przy użyciu igieł wbijanych w najbardziej bolesne miejsca na ciele oraz przez odcinanie kończyn struną od fortepianu, trzyma też mężczyzn na łańcuchu i karmi wymiocinami), a w końcu zabija
Gra z konwencją: Oniryzm filmu kwestionuje realność zemsty; nie ma pewności, że historia tragicznego dzieciństwa Asami przydarzyła się naprawdę, że finałowe tortury, którym poddany zostaje Aoyama, nie jest jedynie koszmarem, który śni, a nawet czy Asami w ogóle istnieje. Asami jest w filmie prezentowana jako postać ambiwalentna. Z jednej strony jest psychopatką mszczącą się na mężczyznach. Z drugiej strony jest nieśmiałą, zagubioną, głęboko skrzywdzoną istotą ludzką, a także – co istotne niezwykle - samotną osobą. Wzbudza na przemian: przerażenie i współczucie. Dzięki temu zyskuje walor postaci niejednoznacznej a nawet symbolicznej
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako symbol kobiecości. Zemstę w „Audition” można bowiem uznać za odwet, który bierze ideał kobiecości urzeczowiony przez męskie fantazje, jako zemstę kobiecości na patriarchalnym japońskim społeczeństwie. Ale może to być też zemsta zarówno nieodgadnionej, nieokiełznanej kobiecości, którą mężczyźni starają się bezskutecznie ujarzmić. I wreszcie zemsta Asami może być wyrazem rozpaczliwej samotności, rozpaczliwego pragnienia ciepła i miłości w okrutnym, bezlitosnym świecie.  


 2.


CONFESSIONS
(reż. Tetsuya Nakashima, Japonia, 2010)

Kto się mści?: Yuko Moriguchi, nauczycielka
Na kim się mści?:  Shuya Watanabe i Naokoi Shimomura, dwóch uczniów szkoły średniej,
Za co się mści?: Shuya doprowadził do nieprzytomności czteroletnią córkę, Yuko skonstruowanym przez siebie paralizatorem, a Naoki pragnąc zaimponować koledze, wrzucił dziewczynkę do basenu, na skutek czego córka Yuko utonęła.
Narzędzie zemsty: Sugestia psychologiczna
Jak się mści?:  Przekonuje Naokiego, że wypił mleko zarażone wirusem HIV, co sprawia, że chłopaka zamyka się w mieszkaniu, popada stopniowo w obłęd, zabija swoją matkę i trafia do więzienia. Yuko stosuje także niezwykle przekonującą sugestię wobec Shuyi, który jest przekonany, że zabił swą ukochaną matkę detonując skonstruowaną przez siebie bombę. Bomba miał eksplodować w sali gimnastycznej szkoły i zabić zebranych w niej uczniów i nauczycieli, lecz Yuko wmówiła nastolatkowi, że odkryła jego plan i przeniosła bombę do gabinetu matki chłopaka
Gra z konwencją: Achronologiczna narracja, wielość perspektyw, z których opowiadana jest historia zemsty oraz jej skutków, stosowanie trybu przypuszczającego (opowiada o wydarzeniach, które mogły sie zdarzyć, ale się nie zdarzyły – finałowy wybuch).
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako lekcja etyki. Celem bowiem zemsty Yuko na Shuyi nie jest tyle ukaranie sprawcy, co wzbudzenie w uczniu wyrzutów sumienia, których zabójstwo córki nauczycielki w nim nie wywołało. Stało się to dopiero, gdy uczeń uświadomił sobie, że spowodował śmierć własnej matki. Shuya jest bowiem przedstawiony jak młodociany psychopata, uważający się za osobę wyjątkową, poza prawem i pojęciami dobra i zła. Bowiem uznanie zasad etycznych za obowiązujące wszystkich ludzi to najważniejsza lekcja, której Yuko udziela swemu uczniowi. „To pierwszy krok ku twojemu odkupieniu” - mówi nauczycielka do rozpaczającego chłopaka.


1. 


OLDBOY
(reż. Park Chan-wook, Korea Płd, 2003)

Kto się mści?: Lee Woo-jin, milioner
Na kim się mści?: Oh Dae-su, główny bohater film, były szkolny kolega Woo-jina
Za co się mści?: W czasach szkolnych Dae-su odkrył przypadkowo kazirodczy związek między Woo-jinem a jego siostrą, Soo-ah. Nieświadomy ich rzeczywistych relacji, Dae-su opowiedział o tym, co zobaczył swemu przyjacielowi i tak rozniosła się po szkole plotka o Woo-jinie i jego siostrze. Soo-ah na skutek stresu wywołanego plotkami zaszła w urojoną ciążę, co ostatecznie skłoniło ją do samobójstwa popełnionego na oczach Woo-jina, który bezskutecznie próbował ją uratować.
Narzędzie zemsty: Miłość
Jak się mści?: Oh Dae-su został uwięziony na piętnaście lat bez wyjawienia powodu, zamordowano mu żonę i wrobiono w jej zabójstwo oraz pozbawiono go rodziny (córka została oddana do adopcji cudzoziemcom). Woo-jin wykorzystując hipnozę i upływ czasu doprowadził, że Dae-su z wzajemnością zakochał się we własnej córce.
Gra z konwencją: Odwrócenie ról mściciela i krzywdziciela (to nie Dae-su się mści, jak mogłoby się początkowo zdawać, lecz Woo-jin). Nietypowy przebieg zemsty (zaczyna się właściwie do końca – od kary, która musi ponieść krzywdziciel; ten, kto wydaje się początkowo mścicielem jest sprawcą krzywdy, Dae-su nie motywuje tyle żądza odwet co znalezienie odpowiedzi na pytanie: dlaczego spotkał go tak okrutny los?
Głębszy sens zemsty: Zemsta jako samopoznanie. Bohater nie tylko musi powrócić do przeszłości, aby poznać źródło swego obecnego cierpienia, ale będzie też zmuszony poznać granicę bólu, cierpienia, rozpaczy, a także własnego człowieczeństwa.

TRAILER ZWYCIĘSKIEGO FILMU

1 komentarz :

  1. Może film, który zaproponuje nie jest klasycznym kinem zemsty, to jednak zawiera element odwetu młodej kobiety na gospodarzu. Chodzi mi o film Pokojówka(Hanyo) z lat 60tych. Teraz cieszy oczy w wersji odnowionej na Blu-ray.
    Dodałbym jeszcze "zemstę zza światów", czyli Klątwę Ju-On :D
    A tak to faktycznie, azjatyckie kino zemsty jest najmocniejsze, najbardziej pokręcone i fantastycznie dopracowane. Finał takiego Oldboya czy Wyznań przeraża mnie bardziej niż nie jeden horror.

    OdpowiedzUsuń