SHIELD OF STRAW (Wara no tate, Japonia, 2013)

O co chodzi?

Kunhide Kiyomaru staje się głównym podejrzanym, gdy policyjny patrol odnajduje zwłoki bestialsko zgwałconej i zamordowanej dziewczynki, Chiki Ninagawy. Policja bezskutecznie próbuje namierzyć mordercę, dopiero gdy do sprawy włącza się dziadek ofiary, pan Ninagawa, w śledztwie dokonuje się przełom. Kiyomaru oddaje się dobrowolnie w ręce policji. Ninagawa jest bowiem jednym z najbogatszych ludzi w Japonii i wyznacza nagrodę miliarda jenów za zabicie mordercy jej wnuczki. Morderca zdaje sobie sprawę, że nigdzie nie jest bezpieczny i jedynie policja może zapewnić mu ochronę. Wkrótce z Komendy Głównej przybywa rozkaz, aby przetransportować podejrzanego do Tokio. Do tego zadania zostaje wyznaczonych pięciu, cieszących się opinią najlepszych, oficerów policji, odpowiedzialnych za osobiste bezpieczeństwo Kiyomaru. A te jest poważnie zagrożone, ponieważ Ninagawa nie odwołał nagrody za zabicie mordercy jej wnuczki. Już w areszcie Kiyoamru zostaje zaatakowany przez strażnika, ale prawdziwe wyzwanie dla ochraniających go agentów rozpoczyna się wraz z podróżą do Tokio. Oficerom i eskortowanemu więźniowi zagraża dosłownie każdy. Na dodatek okazuje się, że także wśród nich jest ktoś, kto informuje Ninagawe o tym, gdzie znajduje się przewożony więzień.

OSTATECZNE WYJŚCIE (Natsuo Kirino, 2005)

Zbrodnia to niesłychana,
Pani zabija pana.
/„Lilje”, Adam Mickiewicz/

Największe zło to tolerować krzywdę.
/ Platon /

Natsuo Kirino nie trzeba chyba specjalnie przedstawiać polskim czytelnikom. W Polsce zostały wydane cztery jej powieści: „Groteska”, „Prawdziwy świat”, „Wyspa Tokio” oraz recenzowane „Ostateczne wyjście”, co jest wprawdzie małą kroplą twórczości japońskiej pisarki, której dorobek obejmuje dziewiętnaście powieści, kilka cyklów powieściowych (m.in. cieszący się sporą popularnością seria o przygodach detektywa Miro Murano) oraz wiele nowel i opowiadań, niemniej te cztery powieści oddają skalę talentu i zainteresowań pisarki. Kirino swoją przygodę z profesjonalnym pisarstwem zaczęła w 1984 r. od powieści … romansowych, lecz sławę i międzynarodowe uznanie przyniosły jej zupełnie inny rodzaj literatury. Przełom nastąpił wraz z wydaniem w 1997 r. powieści „Auto” (Kodnasha) na Zachodzie znanej pod angielskojęzycznym tytułem „Out” w naszym kraju jako „Ostateczne wyjście”. Utwór Kirino nagrodzono najbardziej prestiżowym wyróżnieniem przyznawanym pisarzom powieści kryminalnych Mystery Writers Japan Award. Książka spotkała się także z entuzjastycznym przyjęciem także na Zachodzie. Jej angielskie tłumaczenie znalazło się w finale najważniejszej nagrody dla twórców literatury, m.in.kryminalnej, Edgar Award. Wszystkie te wyróżnienia i entuzjastyczne recenzje znawców gatunku, jak i zwykłych czytelników, otworzyły Kirino drzwi na świat i dziś Japonka jest jedną z najpopularniejszych autorek kobiecych powieści kryminalnych z Azji. Czy „Ostateczne wyjście” jest zatem faktycznie tak dobre, czy to tylko efekt jakiejś przejściowej mody?

ZAPISKI FESTIWALOWE x 2 - 7 FESTIWAL FILMOWY 5 SMAKÓW (Warszawa, 5-11 listopada, 2013)

Nic dwa razy się nie zdarza. A jednak i w tym roku zostałem zaproszony wraz z osobą towarzyszącą (konkretnie: z moją żoną) przez organizatorów siódmej edycji Festiwalu Filmowego 5 Smaków. Rzecz jasna, nie tak całkiem bezinteresownie, ponieważ poproszono mnie, abym wygłosił dwie krótkie prelekcje związane z prezentowanymi azjatyckimi filmami grozy. Jak większość ludzi, nie lubię przemawiać publicznie, ale to niewielka „cena”, za możliwość bezpośredniego uczestniczenia w święcie kina azjatyckiego. Co prawda mój pobyt ze względów organizacyjno-finansowych ograniczony został do kilku dni i kilku filmów, ale to i tak wiele, jeśli weźmie się pod uwagę, że większość z pokazywanych na festiwalu obrazów nigdy nie pojawi się w polskich kinach.

HANA AND ALICE (Hana to Arisu, Japonia, 2004)

Wo ai ni (kocham cię)

/cytat z filmu/

O co chodzi?

Hana i Alice są przyjaciółkami. Pewnego razu zauważają na peronie dwóch chłopaków, wyglądających na braci. Dziewczyny spotykają ich każdego dnia, gdy udają się do szkoły i zaczynają się nimi coraz bardziej interesować. Zwłaszcza Hana, która zaczyna z ukrycia fotografować jednego z nich i ulega fascynacji osobą nieznajomego. Zapisuje się do kółka teatralnego tylko dlatego, że „chłopak z peronu” również uczęszcza na zajęcia tego kółka. Któregoś dnia Hana, śledząc nieznajomego spostrzega, że zajęty czytaniem książki chłopak uderza głową o bramę garażu i na krótką chwilę traci przytomność. Hana wykorzystuje okazję. Wmawia mu, że cierpi na amnezję, że nazywa się Masashi Miyashita i że jest w niej zakochany. Chłopak, rzeczywiście wszystkiego nie może sobie przypomnieć, więc daję wiarę słowom dziewczyny. Sytuacja się jednak komplikuje, gdy Masashi przez przypadek odkrywa swoje zdjęcia na komputerze Hany. Dziewczyna jest zmuszona wplątać w intrygę Alice, która ma udawać byłą dziewczynę chłopaka. Masashi coraz częściej zaczyna spotykac się z Alice, a ta niespodziewanie zakochuje się w chłopaku.

KAIDAN (Kaidan, Japonia, 2007)

O co chodzi?

Soetsu Minagawa, zajmował się akupunkturą oraz pożyczaniem pieniędzy. Pewnego razu udał się do samuraja Shinazemona Fukai i upomniał się o dług sprzed trzech lat. Samuraj nie miał zamiaru spłacić długu a upór i odwaga upominania się o swoje rozwścieczyły go do tego stopnia, że zabił Soetsu. Umierający mężczyzna rzucił na Fukaia i jego potomstwo klątwę. Ciało zabitego wrzucono do pobliskiego bagna Kasanega, słynącego w okolicy jako miejsce nawiedzone. Klątwa Soetsu wkrótce zaczęła zbierać krwawe żniwo – Fukai postradał zmysły, zabił swoją żonę a potem siebie. Ale jego śmierć nie ukoiła gniewu Soetsu. Dwadzieścia pięć lat później ocalały syn Fukaia, Shinkichi jest ubogim sprzedawcą tytoniu, starsza córka zamordowanego lichwiarza, Oshiga jest bogatą nauczycielką muzyki. Mieszka z młodszą siostrą Osono, ale jest samotną, dojrzałą kobietą, co odbierane jest przez otoczenie za niestosowne. Przeznaczenie sprawia, że Shinkichi i Oshiga zakochują się w sobie. Szczęście zakochanych nie trwa długo, bowiem na młodzieńca coraz częściej zerka młodziutka Ohisa, jedna z uczennic Oshigi. Podczas jednej ze sprzeczek Shinkichi przypadkowo rani kobietę w okolicy lewego oka. Kobieta na skutek infekcji rany ciężko choruje, połowa jej twarzy zostaje oszpecona. W końcu pozostawiona sama sobie umiera, podczas gdy Shinkichi planuje wspólny wyjazd z Ohisą w rodzinne strony. Ale ta historia nie będzie mieć happy endu: nikt z roku Fukai nie jest w stanie uchronić się przed klątwą Soetsu.