SINGAPURSKIE KINO GROZY

Singapur to niewielkie państewko-miasto, słynące w świecie z nowoczesnej, wielokultorowej stolicy oraz z wręcz sterylnych ulic, lecz jest ono mało znane z produkcji filmowych. Lata 50. i 60. odznaczały się wprawdzie sporym ożywieniem lokalnego przemysłu filmowego, lecz przez następne dwie dekady singapurska kinematografia znalazła się w stanie głębokiej zapaści. Dopiero lata 90. wyrwały produkcje filmową z produkcyjnego marazmu. Wsparcie państwa, entuzjazm młodych filmowców oraz pieniądze prywatnych inwestorów postawiły miejscową kinematografię na nogi.

DRUŻYNA SMOKA, czyli futbol po chińsku

Na stadionach Polski i Ukrainy trwają rozgrywane już po raz czternasty Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej. To znakomita okazja, aby przybliżyć kraj, który zdecydowanie nie kojarzy się z futbolem. Chiny, bo o nich mowa, do potęg piłkarskich nie należą, aczkolwiek Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej (FIFA), wspierana przez chiński rząd, czyni wszystko, aby w tym zamieszkanym przez ponad 1,3 mld ludzi kraju, piłka nożna stała się sportem znacznie popularniejszym niż obecnie. Udział reprezentacji Chin w Mistrzostwach Świata w 2002 r., sukcesy w Mistrzostwach Azji Wschodniej i Pucharze Azji Wschodniej oraz olbrzymie pieniądze pompowane przez FIFA w ramach programu Vision China oraz przez rząd Chin sprawiają, że coraz więcej Chińczyków gra w piłkę nożną. W 2008 r. zarejestrowanych graczy było jedynie 7 tys., lecz według najnowszych danych FIFA piłkarzy z licencją jest w Chinach już ponad 717 tys.

CHILDREN (A-i-deul, Korea Płd., 2011)

O co chodzi?

Początek lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Mała wioska w okolicach Daegu. Trwają wybory do lokalnych władz. Pięcioro chłopców wyrusza w poszukiwaniu jaj salamandry na pobliską górę, którą wedle legendy zamieszkuje smok. Nigdy nie wrócą do rodzinnych domów. Zaalarmowani zniknięciem rodzice dzieci powiadamiają miejscowych urzędników, ale dopiero po kilku dniach rozpoczynają się poszukiwania zaginionych chłopców. Sprawa szybko zyskuje rozgłos i w akcję ratowniczą zostają zaangażowane olbrzymie siły, tysiące policjantów i ochotników. Bez rezultatu. Mijają cztery lata. Seul. Regularnie nagradzany za swoje programy producent telewizyjny Kang Ji-seung odbiera kolejne wyróżnienie za reportaż poświecony ekologii. Wkrótce jednak przełożeni Kanga odkrywają, że nagrodzony film był oszustwem. Kang zostaje karnie przeniesiony na prowincję, do wioski, z której pochodzili zaginieni chłopcy. Na miejscu przekonuje się, że tragedia, która wydarzyła się w 1991 r. wciąż jest żywa wśród miejscowej społeczności. Szybko orientuje się, że program o tym nieszczęsnym wydarzeniu mógłby mu zagwarantować odzyskanie utraconej reputacji i powrót do pracy w Seulu. Zaczyna angażować się coraz bardziej w sprawę dzieciaków, które kilka lat temu przepadły bez śladu. W jego prywatnym śledztwie pomaga profesor Hwang Woo-Hyuk, który ma własne, oryginalne teorie dotyczące zniknięcia chłopców. Jego zdaniem za tym wydarzeniem stoją rodzice jednego z zaginionych chłopców. Gdy jednak profesor i Kang doprowadzają do przeszukania posesji podejrzewanych przez nich rodziców z nadzieją na odkrycie zakopanych szczątków chłopców, policja znajduje tylko stary dziewczęcy but. Kang i Hwang cudem unikają linczu. Nikt nie wie wówczas, że sprawa zaginięcia dzieci potrwa jeszcze wiele lat i że prawda o tym, co się wydarzyło przekroczy najśmielsze wyobrażenia zaangażowanych w nią osób.